Hilang dalam Peralihan

SABTU,  31 Mac 2012
Oleh:  ZULKIFLI  SALLEH

Tengah hari tadi, seorang diri, tanpa ditemani anak dan isteri, saya mengunjungi Restoran Tarbush di Jalan Bukit Bintang, Kuala Lumpur. Dalam pada menunggu ketibaan beriani kambing sambil "kena" teh Arab,  walaupun perut sudah bergelora, saya "tebeng" (bahasa orang Terengganu) juga membaca The Economist keluaran akhir Mac yang saya beli di kedai bersebelahan.  

Pada halaman hadapan majalah itu terpampang "How India is Losing its Magic" ("Bagaimana India Hilang Keajaibannya"), manakala dalam ruangan Leaders terkandung makalah, "Hilang Keajaibannya," politik mencegah India daripada memenuhi potensi ekonominya yang luas.  Makalah yang bermula dengan menyatakan bahawa India ialah tanah angka yang besar, tempat lebih satu bilion orang, satu juta dahagi, dan seribu bahasa  yang berbeza, tetapi tidak terlalu banyak lakaran yang dapati diperkatakan sejak mencapai kemerdekaan pada tahun 1947, kecuali dua perkara.

Pertama, melahirkan pertumbuhan malas, minda yang melenturkan pita merah dan birokrasi yang melemaskan.  Kedua, meningkat secara beransur-ansur selepas liberalisasi pada tahun 1990-an, maka dengan itu, pada pertengahan tahun 2000-an, India ialah tanah membangkitkan optimisme untuk usahawan. 

India yang mengalami pertumbuhan ekonomi yang pesat, tetapi akhirnya  seperti penyangak Bollywood yang enggan beralah, India lama muncul semula yang menggerunkan.  Alasan utama ialah politik terdesak di negara itu. 

Pertumbuhan yang pesat, kira-kira enam peratus  pada akhir tahun 1980-an, kepada setinggi 10 peratus, membebaskan berjuta-juta penduduki India daripada kemiskinan.  Sementara ahli strategi di Pentagon mula melihat India sebagai kuasa besar dalam pembikinan dan demokratik yang mengimbangi China. 

Tanpa menafikan bahawa ekonomi India semakin membesar, makalah dalam The Economist itu menegaskan bahawa pertumbuhannya perlahan pada suku terakhir tahun 2011, iaitu 6.1 peratus.  Meskipun kerajaan  masih menaruh harapan bahawa ekonomi akan bingkas semula, banyak orang bimbang bahawa trend pertumbuhan sekarang mustahil melebih tujuh peratus. 

Pita merah dan rasuah yang sukar dihapuskan, kini semakin teruk.  Secara keseluruhannya, politik banyak menimbulkan masalah, antaranya mempunyai cita-cita yang terbatas: sukar untuk meluluskan pembaharuan. "Sebagaimana China memerlukan pertumbuhan lapan peratus untuk mengekalkan kestabilan sosial, India mungkin memerlukan pertumbuhan enam peratus untuk mengekalkan kestabilan kewangan."

Dalam makalah yang lain, "Unfinished Journey" dinyatakan bahawa India banyak mencapai kejayaan.  Golongan miskin semakin berkurangan, iaitu daripada 407 juta orang pada tahun 2004 kepada 355 juta orang pada 2009, berkurangan sebanyak 52 juta orang dalam tempoh lima tahun.  Dalam kalangan 247 juta isi rumah, dua pertiga adalah desa, kadar celik huruf meningkat daripada 74 peratus pada tahun lalu berbanding dengan 65 peratus pada tahun 2001; 63 peratus kini mempunyai telefon; hampir 60 peratus mempunyai akaun bank; 93 peratus isi rumah di bandar dan kota mempunyai sekurang-kurangnya beberapa akses kepada kemudahan elektrik, dua pertiga memasak menggunakan gas, dan seterusnya.

Akan tetapi,  demi memastikan kemajuan yang dicapai itu berterusan, dan untuk India yang bercita-cita menjadi kuasa besar, dua perkara adalah perlu:  kerajaan yang memastikan kewangannya teratur dan pertumbuhan ekonomi yang pesat yang berterusan. 

Makalah itu juga menyentuh kegagalan parti pemerintah, iaitu Parti Kongres dalam pilihan raya negeri baru-baru ini:  kalah di Goa dan Punjab, tetapi menang di Manipur dan Uttarkhand.  Namun, yang paling penting kegagalan Parti Kongres  dalam pilihan raya di Uttar Pradesh yang dihuni oleh 200 juta orang penduduk apabila parti hanya memenangi 28 kerusi daripada 403 kerusi yang dipertandingkan, satu tamparan terhadap Rahul Gandhi. 

India, seperti yang diketahui merupakan sebuah negara BRIC (Brazil, Rusia, India, dan China) yang pertemuan terbaharu ekonomi sedang muncul berlangsung di New Delhi.  Namun, seperti yang pernah dibahaskan oleh Fareed Zakaria yang dipetik dalam penulisan blog sebelum ini, "I"  mungkin tidak lagi bermaksud India, sebaliknya  mungkin Indonesia.